Fraser Island eerste dag

Lieve vrienden,
Hiervoor moet ik even gaan zitten. Drie dagen Fraser Island......wat een belevenis. Eigenlijk kan ik het met woorden niet beschrijven, maar ikzelf het toch proberen.
Even vooraf voor degene die het niet weten: ik had nog nooit gekampeerd (na de lagere school).
Vrijdag ben ik om 7.30 uur bij een tankstation langs de snelweg opgehaald met een grote witte 4WD. Onze chauffeur Steve was vriendelijk en zijn muziek zorgde voor een redelijk ontspannen sfeer. Na mij volgde nog 2 ophaal stops, en toen was de groep compleet. Een Franse vrouw, een koppel van een Australische vrouw en haar Schotse vriend die voor 12 dagen op vakantie was, een koppeltje uit Canada die een jaar in Australië verblijven voor werk en reizen en 3 backpackers (een meisje uit Amersfoort, een meisje van Faroe eiland (De Faeröer [ˈfɛːrøər] zijn een eilandengroep, gelegen in de noordelijke Atlantische Oceaan in de driehoek Schotland-Noorwegen-IJsland) en een Franstalige Belg).
Eerste bestemming was Rainbow Beach waar we een vroege lunch hebben gehad. Daarna met de auto het strand op, hetgeen goede stuurkunsten vraagt. Het is niet de bedoeling dat de auto door het water rijdt, want de krachtige golven zouden de auto kunnen meesleuren. Aan de ene kant de prachtige blauwe zee, aan de andere kant indrukwekkende "rotsen" van zandsteen in 72 verschillende kleuren. Indrukwekkend.
Steve houdt ervan ons "bonus-plekken" te laten zien, dus stoppen we bij de Red Canions om wat foto's te maken.
Dan met de Ferry over naar Fraser Island. We kunnen boven op de brug klimmen, waardoor we een wijds uitzicht hebben. Fraser Island heeft 1 highway, dat is het strand waar plaatselijk 80 km/uur gereden mag worden. Maar al snel verlaat Steve het strand en brengt ons naar het Central Station van het Rainforest. De "binnenwegen" op het eiland zijn een ander verhaal....zonder 4WD zou je hier binnen de kortste keren vast zitten: diepe sporen, berg op, berg af, gehobbel en geschud. Dit dwingt respect af voor de chauffeur, hij doet dit allemaal met groot gemak en veel plezier.
Vanaf het Central station begint een wandelpad van een kleine 2 km dat we zónder gids zullen volgen. Hij geeft ons wel goede veiligheidsinstructies wat we moeten doen als we een dingo zullen tegenkomen, hij vertelt dat een bewegende tak waarschijnlijk een slang is en dat er giftige spinnen zijn. Dat geeft de burger moed.....slik. Eerst nog wat onwennig en bangig beginnen we aan de wandeling, maar uiteindelijk ontspan ik meer en kan ik genieten van de omgeving. Er zijn zoveel vogels te horen, prachtig. Aan het einde van het pad staat Steve op ons te wachten.
Dan weer in de auto op weg naar Lake MacKensie, het meest bekende meer op het eiland. Het water is super helder en het zand is wit en zo zuiver dat het uitermate geschikt is om je huid te scrubben, de haren te wassen of de tanden te poetsen. Dat laatste heb ik niet gedaan, maar na het scrubben was m'n huid heerlijk zacht. Omdat Steve nog verschillende bonus-plekken in gedachte heeft, blijven we niet te lang hangen, maar gaan we verder over de soms onbegaanbaar lijkende wegen. Lake Birrabeen is onze volgende stop, dit meer lijkt op Lake MacKensie, maar hier zijn bijna geen mensen, waardoor je nog beter kunt genieten van al dat moois. In dit meer zwemmen veel spa visjes die een vreemde voorkeur hebben voor harige mannenbenen. Waarschijnlijk hadden de dames teveel gescrubd bij Lake MacKensie. Ook hier blijven we niet lang, Steve stelt voor om in het Basin Lake te gaan zwemmen bij zonsondergang. Dit is het diepste meer van het eiland, met de ondergaande zon krijgen we een geweldige weerspiegeling te zien van de bomen in het water. Het is hier zo vredig en stil.......
En dan de race tegen de klok, een laatste bonusplek: Lake Boomanjin. Het wordt nu in de herfst elke dag 2 minuten eerder donker, dat is bijna een kwartier per week. Dat kwartier lijken we nu tekort te hebben, want rijdend door het Rainforest lijkt het al behoorlijk donker. We proberen het toch, ondanks dat we allemaal moe zijn en al zoveel meren hebben gezien.....
En dan komen we op het allermooiste vredigste plekje wat ik ooit gezien heb. Woorden kunnen dit niet beschrijven.......

Op weg naar onze "camping" (Dilli Village), de tenten staan klaar in groepjes van 4. We krijgen opdracht om de tent te controleren op gaten, spinnen, slangen en schorpioenen. In het donker (hoewel in het "keukenblok" al licht brandt) is dat geen makkelijke opdracht. Ik kies een tent naast de verlichte keuken en doe een moedige en grondige inspectie. Ik deel mijn tent met de Franse dame, die slecht Engels spreekt en zich de hele dag al enigszins afzondert van de groep. We leggen onze bagage, een matras en slaapzak in de tent en gaan dan eten. Steve is niet alleen onze chauffeur en gids, maar ook de kok. We eten vis, stokbrood en een salade en zo op de camping smaakt dat prima.
In de loop van de avond gaan we over een pad naar het strand. Ik vond het eerlijk gezegd doodeng, want je weet dat er dingo's kunnen zijn (wilde honden), giftige spinnen en slangen. Ik ben blij als we op het strand zijn, want daar heb je wat ruimer uitzicht, zeker met het licht van de dalende maan. Als de maan helemaal weg is, kijken we onze ogen uit: zonder alle "lichtvervuiling" zie je de complete Melkweg!! En dat "wolkje" blijkt een ander galaxy te zijn. Dit is adembenemend en ook met woorden niet te beschrijven....

The world is beautiful
We'll keep in touch